Het leven van een backpacker!

Hi guys!

Hierbij een blogje over hoe ik het ervaar om te backpacken!

Iedereen dacht misschien wel dat ik gek was dat ik alleen op reis ging, maar elke andere backpacker weet dat je nóóit alleen bent. Dat heb ik dus zelf ook ervaren. Je leert zo ontzettend veel mensen kennen en ze komen echt overal vandaan: Canada, Australië, Nieuw Zeeland, Nederland, Duitsland enz. Mijn Engels is inmiddels ook weer vooruit gegaan want het is zooo moeilijk om Australiërs en Engelsen etc te verstaan. Ze praten zo snel en met zo'n heerlijk accent. Inmiddels kan ik het redelijk volgen én m'n woordenschat is ook beter geworden.

Maar goed, in het vliegtuig op de heenreis dacht ik echt: dit is het slechtste idee wat ik ooit heb gehad.... Alleen op reis. Ik voelde me super alleen want ik had geen aanspraak in het vliegtuig. Toen kwam ik savonds laat aan in CebuCity, alleen in een stink stad drie hoog in een single room, helemaal doodop en wetende dat ik maar twee uurtjes kon slapen omdat ik weer een nachtbus ergens naar toe moest pakken. Ik wist echt niet wat me bezielde op het moment dat ik deze reis boekte dacht ik toen. Ook het feit dat ik toen ik aan kwam ik 0 euro had om wat te eten en te drinken te kopen en dus ook geen geld had voor een taxi of tricycle met het gevolg dat ik moest liften. Als ik er nu op terug kijk dan kan ik er om lachen, maar op zo'n moment, in je eentje in een onbekend land, in het donker en zonder geld is echt een nachtmerrie.

Tja en dan? Dan ga je opzoek naar aanspraak en dan merk je dat iedereen openstaat voor een praatje en je zelfs uitnodigt om te joinen bij een groepje. Hoe leuk is dat? En huppa... Daar heb je je eerste vrienden. Wat altijd wel lastig is als je afscheid moet nemen van leuke mensen óf omdat zij weg gaan naar een andere plek óf jij. Elke keer dacht ik neeee, ik ga echt geen leukere "vrienden" meer vinden... Maar elke keer wordt het weer overtroffen. Soms ontmoet je mensen waar je goede gesprekken mee kunt hebben, maar soms ook mensen om gewoon heel de boel mee op stelten te zetten en iets teveel cocktails mee te drinken. Dat maakt het zo leuk om zoveel verschillende mensen te leren kennen. Het is elke keer een andere belevenis! Over teveel drank gesproken, gisternacht was zo'n nacht! Ik was met een Nederlandse, Canadese en een Australische. Eén daarvan is gewoon super relaxed en gezellig en aardig, die andere was zo gay dat we eerst na het avondeten terug moesten naar het hostel omdat hij z'n haar eerst nog moest stijlen en de Canadees ging helemaal los met z'n rum. De rest, inclusief ikzelf, volgden met het drinken van de spotgoedkope rum (1,5 liter voor €1,60!). We moesten het afscheid vieren van onze fijne homo vriend Emile, uit Sydney. Heerlijke vent was dat. Je kent het wel, het welbekende homo handje wat elke keer wordt gebruikt en dat soort dingen. Maar uhhhh uiteindelijk is er 2,5 liter rum doorheen gegaan... Met z'n 4tjes (Sorry mam!). Lucas, de Canadese jongen weet de helft niet meer van de nacht. Emile die kwam pas vanmorgen thuis.... Ik heb om 4 uur snachts nog een pasta besteld tussen de kakkerlakken en heel de plate leeggegeten en die Nederlandse zat lekker ongegeneerd zijn burger op te eten. Zo gaat dat dus... Lekker ongeremd. En het mooie is, hier heb je ook geen kater. Ik denk door de hitte.

Voor wat betreft de slaapzalen... Je hebt verschillende soorten dorms. Je hebt ze met alleen vrouwen, maar de meeste zijn gewoon gemixed. Je hebt slaapzalen voor 4,6,8,10,12,14 personen. Helemaal afhankelijk welk hostel je kiest. Mijn grootste slaapzaal was met 13 anderen. De douches en toiletten zijn soms goed, maar soms ook verschrikkelijk. Zo als ik het dus ook een aantal keren niet getroffen heb. Schimmel douche en toilet in 1 in een hok van 2 bij 2 en dat er dan ook amper water uitkomt en waarbij het licht het ook nog eens niet doet.
Soms wordt je wakker naast een gezellige meid of een leuke jongen, maar je wordt ook wel eens wakker naast een grote stinkende vent of een snurkend persoon. Je treft het allemaal! Soms heb je ook gezelschap van kakkerlakken in je bed en dat is echt verschrikkelijk. Ze zijn groot en snel....

Oke... Dan heb je nog je backpack. Áls je nog ruimte in je backpack hebt, besluit dan niet zoals ik de rest van de backpack nog te vullen met spullen. Ik heb verdorie 14 kilo meegebracht en dat is echt zwaar en niet leuk in deze hitte. Een wijze les voor mezelf voor de volgende keer: neem voor max 6 dagen kleren en ondergoed mee want je kunt overal je spullen wassen voor een habbekrats. Make-up ook thuis laten. Niet nodig, onzin, zweet er toch van af, niemand draagt het. Gewoon NIET meenemen. Wel handig is om zonnebrand mee te nemen, die was ik vergeten en ben na 6 uur scooteren behoorlijk verbrand, ja ik!
Zorg ook voor een goede compacte backpack want mijne was alles behalve dat en ik viel de hele tijd om met m'n 55 kilo!
3 paar slippers en sandaaltjes zijn ook niet nodig, want je loopt toch ongeacht waar je bent altijd op je Havaianas! Nagel lak kun je ook thuis laten, want het boeit je hier niets of je nagellak er nog op zit of niet. Mooie shirtjes en dingetjes kun je ook thuis laten... Schaf een paar lekker zittende broekjes en shirtjes aan die luchtig zijn, dat maakt je een stuk gelukkiger dan zwarte warme lange rokjes of jurkjes bijvoorbeeld. Ook handig: oordoppen meenemen tegen krikkende mensen in je dorm en snurkers en hele late dronken mensen of de mensen die om 5 uur alweer klaar wakker naast hun bed staan en lekker kraken met zakjes of hun kop stoten tegen de kluisjes. Zoals je kunt lezen heb ik alle fouten gemaakt die ik kon maken.

Dit is voor mij een onvergetelijke reis, waarin ik vrienden heb gemaakt over de hele wereld, een goede indruk heb gekregen van shitty en fijne dorms, hele hele mooie dingen heb gezien en heb meegemaakt en waarin ik me helemaal kapot heb gelachen om van alles en nog wat.

Vandaag vlieg ik naar Manilla en daar heb ik helemaal geen zin in. Dat is voor mij namelijk de eerste stap richting huis, bah bah! Manilla is een drukke stink stad met kakkerlakken en bedelende kinderen en druk verkeer. Ik moet dit prachtige El Nido paradijs gaan inruilen en m'n vrienden gedag gaan zeggen. Ik wil niet! Ik ga straks eventjes huilen in een hoekje...

Gelukkig, als ik thuis ben, heb ik de eerste twee weken nodig om alles te laten bezinken, want hier in de Filipijnen heb ik hier geen tijd voor gehad. Het ene avontuur was nog niet afgelopen of het volgende avontuur stond al weer op de stoep. Ik zie het als een after travel party!

Bye bye! X